Budowa

Wygląd

Zaczynając od faktów oczywistych – LG 47LW570s został zbudowany w oparciu o technologię LCD, a tym samym jest telewizorem płaskim. 47 cali z pewnością cieszy oko samymi gabarytami. Nie oszukujmy się – bez względu na to co mówią specjaliści we wszystkich siedzi żądza posiadania jak największego… ekranu. Dlatego też producenci od czasu do czasu pokazują światu 70- i 100- calowe giganty. Jednakże omawiane urządzenie ładnie wpasowuje się w kącik telewizyjny i nie zajmuje wbrew pozorom dużo miejsca. Średniej wielkości salon w mieszkaniu w bloku, powinien bez większych problemów „przyjąć” ekran w swe ściany.

Panel LCD jest obudowany wąskimi, plastikowymi listwami ochronnymi. Front wygląda schludnie i nie widać żadnych wysuniętych na zewnątrz diod i przycisków. Jest to zdecydowanie zaleta, gdyż nic tak nie denerwuje jak mrugająca podczas seansu lampka sygnalizująca włączony telewizor. Oczywiście projektanci musieli zostawić jakiś sposób sygnalizacji o stanie czuwania, czy reakcji na włączane opcje. Dlatego przesunęli wspomniane diody na spód ekranu. To dobre rozwiązanie, gdyż nie widać ich bezpośrednio, a o ich obecności informuje nas dwukolorowa łuna (czerwona w trybie czuwania i niebieska przy włączonym telewizorze).

Spód mieści w sobie również dwa głośniki, każdy o mocy 10W. Zostały przekryte plastikowymi kratkami, które niestety łatwo zbierają kurz. Solidna podstawa jest odpowiednio wyważona, a jej spód dodatkowo wyposażony w gumowe korki zapobiegające poślizgowi oraz do pewnego stopnia „przyklejające” całość do blatu, na których stoi telewizor. Oczywiście mocowanie do podstawy zostało przesunięte do tyłu by zachować optymalny środek ciężkości. Dzięki temu telewizor się nie chwieje i nie grozi upadkiem.

Tylni panel również powstał z tworzywa sztucznego. Jest jednak schludny, a wszystkie porty osadzono w jednym sektorze. Znajdziemy tu również cztery otwory na śrubki mocujące do podstawy (pozwalającej na obrót telewizora w poziomie) oraz cztery śruby do montażu ściennego.

Jakość wykonania

Obudowa telewizora została wykonana prawie w całości z tworzyw sztucznych. Metalowe części z pewnością zostały użyte przy budowie podstawy, aby ją odpowiednio obciążyć. Jednakże cała zewnętrzna powłoka to plastiki. Wpływa to niekorzystnie na trwałość odbiornika, ale też stanowczo zmniejsza wagę urządzenia i pozwala na swobodny montaż. Musimy być świadomi, że wytrzymałość obudowy telewizora nie jest taka ważna przy sprzęcie stacjonarnym.

Uwagę przyciągają listwy ochronne wokół ekranu oraz powierzchnia podstawy. Zostały pokryte błyszczącą powłoką, a wykończenia imitują tafle szkła. Ładnie to wygląda, ale jak na dłoni widać kurz i odciski palców, nie mówiąc o drobnych zabrudzeniach. Jest to zatem telewizor, o który trzeba dbać i często przecierać szmatką, aby zachował swój gustowny wygląd.

Poszczególne elementy zostały dobrze spasowane. Nie widać żadnych uchybień i niedociągnięć – zarówno w obudowie telewizora, jak i w pilocie. Przyciski tego ostatniego chodzą płynnie. Część z nich (te najczęściej używane, czyli między innymi poziomy głośności i zmiana programów) zostały wykonane z twardej gumy, co zapobiega ślizganiu się palców. Manipulator w centralnej części, odpowiedzialny za nawigację chodzi skokowo i dość głośno.

Gniazda i zasilanie

Wszystkie gniazda w LG 47LW570s zostały umieszczone na tylnym panelu. Co więcej, dla wygody użytkownika zostały skupione w jednym miejscu. W teorii, takie nagromadzenie złączy może powodować zjawisko przesłuchu, ale dokładniej napiszemy o tym w następnych punktach.

Telewizor posiada niezbędny, standardowy zestaw gniazd, ale moim zdaniem, został on nieco rozbudowany:

• 2x USB 2.0
• 4x HDMI ver. 1.4
• CI (Common Interface)
• 2x RF – antenowe (T/C, satelitarne)
• 2x AV
• komponentowe
• pełne Scart
• Cyfrowe wyjście audio (optyczne)
• RGB D-sub (15 pin)
• PC audio
• LAN
• RS-232C (serwisowy)
• Wyjście słuchawkowe

Dzięki temu zestawowi, do odbiornika podłączymy całą gamę urządzeń. Za pośrednictwem kabli – dekoder, aparat fotograficzny, kablówkę, dysk zewnętrzny, odtwarzacz Blu-ray, zestaw kina domowego itp. Drugą opcją jest integracja telewizora z domową siecią bezprzewodową. Wystarczy podpiąć odpowiedni kabel do routera, albo wykorzystać adapter WiFi. Możemy transmitować w ten sposób dane z dowolnego źródła, które również jest podłączone do sieci (w tym również ze smartfonów z odpowiednią aplikacją). Kabel sieciowy AC/DC jest długi, ale jeśli nie powiesimy/postawimy odbiornika w okolicy gniazdka, nie obędzie się bez przedłużacza. Trochę denerwuje też umiejscowienie gniazd USB zbyt wysoko na obudowie. Wyjście na bok zdecydowanie ułatwia podpinanie wszelkiego rodzaju pamięci przenośnych, ale jeśli dysponujemy dyskiem zewnętrznym z krótkim kablem, będziemy ciskać przekleństwami na prawo i lewo, a ostatecznie skończy się na budowie podpórek z książek za odbiornikiem.

Interfejs

Interfejs na obudowie telewizora został ograniczony do niezbędnego minimum. Znajdziemy tam guzik on/off oraz przyciski odpowiadające za zmianę aktywnego wejścia (Input), włączanie głównego menu (Home), zatwierdzanie wyboru (OK), a także regulację poziomu głośności oraz zmianę programów (te ostatnie również odpowiedzialne za poruszanie się po menu). Stanowczo odradzam nawigację po poszczególnych opcjach telewizora za pomocą tego interfejsu. To żmudna i czasochłonna praca, którą łatwiej i szybciej wykonamy za pomocą pilota lub smartfona.

W pakiecie z telewizorem otrzymujemy standardowy pilot zdalnego sterowania. Przyciski możemy podzielić tutaj na trzy kategorie. Do pierwszej zaliczają się wszystkie guziki, których będziemy używali codziennie – włącznik, zmiana aktywnego wejścia, podświetlenie pilota (naprawdę przydatne w trakcie nocnych seansów), regulacja poziomów głośności, strzałki nawigacji po menu, przyciski zatwierdzenia (OK i cztery kolorowe), Premium (opcje internetowe) oraz Q.menu (podręczne menu). Druga kategoria przycisków to guziki numeryczne (zmiana programów w razie korzystania z kablówki) i cała gama dodatków z których raczej nie będziemy na razie korzystać. Telewizor informował mnie, że poszczególne usługi są na razie niedostępne. Możliwe, że w przyszłości ten stan rzeczy się zmieni. Trzecia kategoria posłuży nam przy oglądaniu filmów. Jest to cały interfejs pomocny przy przewijaniu i zatrzymywaniu obrazu.

Projektanci postarali się o wygodną w użytkowaniu formę – ergonomiczne kształty nie męczą przy dłuższym „klikaniu”, a klawisze zostały rozmieszczone w rozsądny sposób. Najczęściej używane przyciski są większe od pozostałych, przez co łatwiej je znaleźć „na ślepo”. Jednakże pomimo tych zalet pilot nie spełnił oczekiwań stawianych przed nim przez redakcję 3DManiaKa. Stanowczo za gęsto na nim przycisków, z których nie korzystamy codziennie, lub w ogóle.

Trzecim sposobem na nawigację jest pobranie odpowiedniej aplikacji na smartfona (przetestowane na LG P990 Swift 2x). W tej sytuacji dysponujemy uproszczoną wersją pilota Magic – możemy bowiem nawigować na ekranie telewizora za pomocą ruchu naszej słuchawki. Po podłączeniu urządzenia (co następuje bez większych problemów, jeśli telewizor ma połączenie z domową siecią WiFi) pojawia się kursor, którym zatwierdzamy poszczególne opcje.