Funkcjonalność

Obsługiwane formaty

LG 47LW570s obsługuje najpopularniejsze formaty zapisu zdjęć, grafik, audio oraz video. Zaplecze programowe pozwala na ustawienie pokazu slajdów i dostosowanie prędkości wyświetlanych fotografii. Zamieniając ten odbiornik w gigantyczną ramkę cyfrową możemy swobodnie żonglować najczęściej używanymi formatami, w tym także plikami z rozszerzeniem .MPO (zdjęcia stereoskopowe).

Podobną opinię można wypracować testując kolejne formaty audio. Niestety trochę brakło opcji czytania okładek płyt zgranych na dysk zewnętrzny, ale nie było żadnych problemów z odtwarzaniem plików. Jakość dźwięku niestety nie była zachwycająca. Wbudowane głośniki wystarczą na codzienne potrzeby, ale audiofile odczują pewien niedosyt, co z kolei skończy się dokupieniem zestawu kina domowego.

Niestety obsługa plików video nie wygląda tak kolorowo. Telewizor radzi sobie doskonale z DivX, XviD, MPEG-4, ale schody zaczynają się przy próbach odtworzenia MKV. O ile sam obraz jest czytany bez problemów (sprawdzane na trzech różnych filmach), to zwykle brakowało dźwięku. Wszystko za sprawą ścieżek DTS będących najczęstszym formatem kodowania audio w plikach MKV. Pół biedy, jeśli w pliku zawarto więcej niż jedną ścieżkę audio. Możemy w opcjach ustawić odtwarzanie zastępczej, ale jesteśmy wtedy z reguły skazani na słuchanie niemieckiego lub francuskiego dubbingu. Istnieje oczywiście rozwiązanie z tej sytuacji – jeśli dysponujemy wystarczającą ilością miejsca na dysku, możemy przekodować dźwięk na AC3. Trzeba to jednak odczytać jako poważny minus dla LG.

Napisy to kolejna z pięt Achillesowych odbiornika (mamy na razie dwie w tym punkcie, więc z genetycznego punktu widzenia – nie jest źle). Jeśli zamierzamy oglądać film bez lektora, najlepiej zapisać wcześniej napisy w rozszerzeniu SRT. Nie wszystkie pliki TXT są obsługiwane. Na pocieszenie dodam, że podobnie jak w przypadku ścieżek dźwiękowych, jeśli dysponujemy większą ilością plików tekstowych, możemy żonglować nimi z poziomu menu.

Tryb 3D

Dochodzimy do punktu głównego, z którego koreański producent jest niezwykle dumny – Tryb 3D. Lg wykorzystało przy budowie urządzenia technologię pasywnej polaryzacji. Znamy ją z sal kinowych, Avatara i wszystkich produkcji wspieranych przez IMAXa. Tym samym telewizor stanowi alternatywę dla popularnej współcześnie aktywnej migawki. Powstaje pytanie – jak groźna jest to konkurencja?

Po testach byłem więcej jak usatysfakcjonowany uzyskanymi efektami. Muszę szczerze przyznać, że koreańskiemu producentowi udało się zaproponować stereoskopię o tej samej, wysokiej jakości obrazu, przy znacznie niższych kosztach. Zacznijmy od tego, że na recenzowanym odbiorniku możemy uzyskać efekt 3D na kilka sposobów – SBS, konwersja 3D, Checkerboard oraz Frame sequential. Na potrzeby testu omówię dwa, najczęściej używane. Pierwszy z nich to odtworzenie filmu (lub zdjęcia) w formacie SBS (Side-by-Side) który składa się z dwóch wyświetlonych obok siebie klatek. Uruchamiając odpowiednią opcję, zmuszamy telewizor do złożenia obrazów w jedną całość, przy czym każdy z nich jest odbierany przez inny okular.

Podobny efekt uzyskamy wykorzystując konwersję obrazu 2D do 3D. Jednakże jakość obu metod jest nieporównywalna. Film nakręcony z myślą o stereoskopii oferuje nam naprawdę ciekawe doznania wzrokowe. Konwersja, chociaż dobra i rzeczywiście widoczna, jednocześnie obniża nam jakość obrazu. Przydatna w takim wypadku może być opcja Tru Motion, ale zdecydowanie odradzam wszystkie próby oglądania filmów z Blu-ray z wykorzystaniem konwersji.

Jeszcze kilka słów o okularach. Zdecydowanie są lepszą alternatywą dla tych z aktywną migawką. Ich głównymi atutami jest niewielka waga, gabaryty oraz cena. Trzeba niestety przyznać, że nie wyglądają zachęcająco, ale to już kwestia estetyki. Trzeba porzucić znany z kin stereotyp zabrudzonych szkieł, dbać o domowy sprzęt i cieszyć trójwymiarowymi wrażeniami.

Nastawy ręczne vs automatyka

Muszę szczerze przyznać, że po uruchomieniu telewizora praktycznie przez cały czas korzystałem z ustawień domyślnych. Oczywiście nie oszczędziłem sobie sprawdzenia poszczególnych wariantów kolorystyki, czy ostrości. Zawsze jednak wracałem do predefiniowanych, by tylko upewnić się w przekonaniu że są to ustawienia optymalne. Automatyczne dostosowanie jasności obrazu działa dobrze. Nawet w salonie o dobrej ekspozycji nie powinniśmy mieć problemów gdy podniesiemy rolety/żaluzje.

Opcja Tru Motion to wielka zagadka. W teorii poprawia jakość obrazu, podbijając częstotliwość do 100 Hz. Oczywiście nie następuje to w sposób naturalny – dodawane są na bieżąco interpolowane klatki do pierwotnej struktury filmu. W efekcie otrzymujemy obraz niezwykle płynny i ostry, ale niesie to ze sobą swój koszt. Osobiście włączają film, czułem jakbym oglądał jakiś polski serial, który zdecydowanie różni się sposobem kręcenia. Wyglądało to tak, jakbyśmy aktorów widzieli na planie, a nie w filmowym kadrze. Za to nie mogę wystawić żadnej noty – to już jest kwestia gustu.