laybrick1
Fot. sculpteo.com
niedziela, 17 kwietnia 2016, Marcepan
0 odpowiedzi na “laybrick1”
reklamaml
Skała: http://3dpr…-to-italy/ + http://3dpr…-filament/ + http://www….th-gen-3d/
Szkło: http://www….cts/39137/ + https://www….s-barrier/ + http://news…glass-0914
Marmur: http://www….era.com/en + http://www….design.com
Witaj w krainie czarów, Alicjo…
SKAŁA – w pierwszym linku przedstawiasz proces polegający na nakładaniu piasku / gipsu / kredy / cementu etc. i spajaniu go specjalną masą klejącą. Technologia zbliżona do CJP gdzie używa się właśnie proszku gipsowego. Nazywanie tego skałą jest nadużyciem i świadczy o nieznajomości tematu.
Podobnie jak sformułowanie: ” Dzięki zastosowaniu skały jako filamentu, można wytwarzać obiekty skałopodobne różnych rozmiarów.” – filamentem nazywamy wyłącznie termoplast wykorzystywany w technologii FDM. W przypadku technologii proszkowych – a to co przywołałeś to technologia proszkowa, materiałem jest proszek a nie filament. Nie masz pojęcia, a piszesz…
Z kolei wklejenie do tego samego opisu dwóch kolejnych linków opisujących filamenty do drukarek FDM będących kompozytem PLA i kredy (np. LayBrick) kompromituje cię już ostatecznie. Jak można udowadniać „druk 3D ze skały” linkami prowadzącymi do dwóch całkowicie odmiennych technologii wykorzystujących całkowicie inny typ materiału jest poza granicami zrozumienia…?
SZKŁO – druk 3D ze szkła to rewolucyjna technologia opracowana przez naukowców z MIT (polecam poczytać w internecie co to za instytucja). Na razie jest w fazie testów. NIE MA ICH NA RYNKU!!! „Są na rynku drukarki 3D wykorzystywane przez artystów, które pozwalają na wytwarzanie szkła.” To kłamstwo i blaga. Nawet sam to potwierdzasz wklejając dwa linki kierujące na serwisy MIT:
„The new system, described in the Journal of 3D Printing and Additive Manufacturing, was developed by Neri Oxman, an associate professor at the MIT Media Lab; Peter Houk, director of the MIT Glass Lab; MIT researchers John Klein and Michael Stern; and six others.
Other groups have attempted to 3-D print glass objects, but a major obstacle has been the extremely high temperature needed to melt the material. Some have used tiny particles of glass, melded together at a lower temperature in a technique called sintering. But such objects are structurally weak and optically cloudy, eliminating two of glass’s most desirable attributes: strength and transparency.”
Opisuje tu dokładnie, że to co powiodło się naukowcom z MIT, nie udało się nikomu innemu. Nie wiesz – nie pisz. Okrywasz hańbą siebie i właścicieli serwisu – nota bene bardzo zacną i szanowaną firmę.
MARMUR – podobnie jak w przypadku szkła to tylko i wyłącznie projekt badawczy. Druk 3D z marmuru nie istnieje. Podobnie jak w przypadku szkła wystarczyło tylko przeczytać to, co sam podlinkowałeś na swoją „obronę”:
This is a research project: the main goal is to develop a new 3D printing technique, exploiting debris material resulting from common marble cave operations, which would require additional costs for discarding. Such powder will be mixed with a light-sensitive polymer and fed from a custom-made 3D printer.
Poza tym, jak można pisać o druku 3D marmuru w kontekście firmy chcącej to realizować na drukarce 3D opartej o model Prusy i3???? Czy wiesz co to jest Prusa i3????
Nie dość, że nie obroniłeś swoich tez, to jeszcze bardziej się wkopałeś…
Błądzić jest rzeczą ludzką. Wszystkie fragmenty hańbiące moich zacnych przełożonych (mam nadzieję) zostały poprawione.